πρόσφυγας

Είχα ένα δέντρο να ξεδιψάω

μα μου το κάψαν κι όλο γυρνάω

έγινα  αγέρας και ξεφυσάω.

 

Αντί πατρίδα έχω παρτίδες

με λαθρεμπόρους και νταβατζήδες

κι όσους πουλάν ακριβά τις ελπίδες

 

Ρίζα δεν έχει το ριζικό μου

κι η ρίμα κλαίει το ρημαδιό μου.

 

Να πάρω δεν πρόλαβα μια χούφτα χώμα

πήρα μια γλώσσα και ένα χρώμα

για ν΄ αγοράσω ένα σάπιο στρώμα.

 

Δραπέτης είμαι απ τη δυστυχία

λαθρεπιβάτης στην αγωνία

κι η Γη καράβι σε τρικυμία.

 

Ρίζα δεν έχει το ριζικό μου

κι η ρίμα κλαίει το ρημαδιό μου.

 

Άφησα πίσω μου ένα πηγάδι

που’ χε μια σκάλα να μπω στον Άδη

έγινα σκόνη στου κόσμου τ΄ αλφάδι.

 

Παντού, έχουν χτίσει στην ερημιά τους

κι έχουν κλειδώσει εκεί την καρδιά τους

τη σκάλα βλέπω στην κάθε ματιά τους.

 

Ρίζα δεν έχει το ριζικό μου

κι η ρίμα κλαίει το ρημαδιό μου

ΗΜΕΡΑ

Κόψανε

από την αρχή της ημέρας

το «η»

Οι ητοπαθείς αντέδρασαν άμεσα

Όμως

οι φωνές διαμαρτυρίας

γι’ αυτόν τον βίαιο αποχωρισμό

πνίγηκαν

στην ανάγκη της ανθρωπότητας

να εξ η μερωθούν τα ζώα.

 

Κάποιοι μίλησαν για ήττα

 

Παρ’ όλ’ αυτά

με την ολοκλήρωση της εξ η μέρωσης

γάμος

Όσοι αγαπούν τις γάτες

παντρεύονται σκύλες

καιρός του θερίζειν

Να το και με ακρυλικά σε καμβά (50χ70)

το πρώτο έργο του 2014

 

νυχτερινή φωτογραφία

 

Λένε πως ο κύκλος γύρω απο το φεγγάρι σημαίνει αέρα. Θα σας πω αύριο. Προς το παρόν … άπνοια.

Απο την άλλη, Γενάρης μήνας κι ακόμα φύλλα ο πλάτανος;

Κρήτη γαρ.

Η νυχτερινή φωτογραφία είναι ένα πολύ δύσκολο είδος και απαιτεί και ειδικό εξοπλισμό (που δεν έχω)

Καμιά φορά όμως το φεγγάρι σου κάνει τη χάρη (αρκεί να ξεπαγιάσεις)

 

 

 

το γραφείο

 

Είμαι ένας κάποιος υπάλληλος

μιας κάποιας εταιρείας

Ο κόσμος θα υπήρχε

και δίχως την εταιρεία

το ίδιο κι εγώ

Είμαι ένας κάποιος υπάλληλος

μιας κάποιας εταιρίας

δημόσιας ή ιδιωτικής

δεν ξέρω, δεν θυμάμαι

δεν έχει σημασία πια

μετά από τόσα…

Χρόνια

χρόνια και χρόνια δουλεύω

πίσω από ένα γραφείο

Δεν δουλεύω για μένα

ούτε για την εταιρεία

Η εταιρεία θα υπήρχε

και δίχως εμένα

όπως κι ο κόσμος

 

Δουλεύω για το γραφείο

Το ποτίζω με την κατήφεια μου

ή με το αχνό χαμόγελό μου

συνήθως με το σάλιο που μου’ κατσε

στον κόμπο του λαιμού

Το ταΐζω με το μισθό μου

τρώει όλα μου τα λεφτά

τίποτα δεν μου μένει

ούτε για ν΄ αγοράσω  λίγη χαρά

ή έστω λίγο πόνο

Δεν προλαβαίνω να χαρώ

ούτε και να πονέσω

 

Δουλεύω για το γραφείο

Χρόνια και χρόνια

πίσω από ένα γραφείο

που τ’  αναθρέφω

Το βλέπω αργά να μεγαλώνει

Πως πέρασαν τόσοι χειμώνες;

Πως μεγάλωσε τόσο;

Δεν βλέπω τίποτα

Που είναι ο κόσμος;

Μου τον κρύβει

ένα θεόρατο γραφείο.

 

Tom Joad – δυο καταπληκτικά τραγούδια

Πρώτα διαβάστε αυτό

Bruce Springsteen – The Ghost of Tom Joad

Το πιο βασικό και μη ανθρώπινο χαρακτηριστικό ενός λογοτεχνικού ήρωα το γεγονός ότι παραμένει αμετάβλητος. Σε κάθε έργο ο χαρακτήρας του είναι σταθερός, κάτι που βοηθάει και τον συγγραφέα να επιδείξει, ίσως και να υποδείξει κάτι πολύ συγκεκριμένο. Αυτό μπορεί να είναι κάποια ανθρώπινη αρετή, ελάττωμα, αλλά και κάποιο χαρακτηριστικό του ανθρώπινου ψυχισμού, πολλές φορές υπερβάλοντάς το  για να γίνει πιο αντιληπτό και «ορατό».  Ο συγγραφέας μέσω του ήρωα του, παίρνει μια ανθρώπινη στιγμή και την μετατρέπει σε αιωνιότητα. Πιθανόν ο ο λογοτεχνικός ήρωας θα ήταν απλώς ένα αόρατο μέλος ενός ακόμα πιο αόρατου πλήθους, αν ο δημιουργός δεν είχε «μεγεθύνει» την στιγμή κάνοντάς τον αθάνατο.  Ο Tom Joad, είναι ένας τέτοιος ήρωας, κεντρικό πρόσωπο στην νουβέλα του John Steinbeck, το The Grapes of Wrath (Τα Σταφύλια της Οργής). Ουσιαστικά είναι κινητήριος μοχλός για να παρουσιάσει ο συγγραφέας την κατάσταση της μεγάλης κρίσης στην Αμερική του μεσοπολέμου. Αλλά και να σχολιάσει,

άτιτλο

 

χρωματιστά μολύβια και πενάκια σε χαρτί