η γραμματική του σπιτιού

Το σπίτι
Όλοι ξέρουμε τι είναι
Γένος ουδέτερο
Μαζί με τα ντουβάρια
Πληθυντικός αριθμός
Στις εξαιρέσεις
Που επιβεβαιώνουν τον κανόνα
Ανήκει το «τσαρδί» ή και «τσαρδάκι»
Γένος αρσενικό
Δίχως πληθυντικό

Αν όμως στην ψυχή των ανθρώπων
Φτερουγίσει μια φλογισμένη καρδιά
Η γραμματική
Καίγεται σα χαρτοπόλεμος
Το σπίτι αλλάζει γένος
Και γίνεται «φωλιά» ή και «φωλίτσα»
Κι αν πεις «πάμε σπιτάκι μας;»
Το σπιτάκι είναι θηλυκό

Τέτοια σκεφτόμουν αργά τη νύχτα
Όπως γυρνούσα στους γύρω δρόμους
Όταν σε μια στροφή
Έπεσε απάνω μου ένα παιδί
Κάτι σα ρίγος με ανασήκωσε
Πως ήταν – λέει – το δικό μου παιδί
Όμως δεν ήταν

«Τι κάνεις έξω
Τέτοιαν ώρα
Τέτοιο καιρό;»
Του είπα
«Πήγαινε σπίτι σου»
«Δεν έχω σπίτι»
Μου είπε
«Και που μένεις;»
«Στο σπίτι των γονιών μου»

Με έκαψε η ματιά του
Φλογισμένοι άγγελοι
Με κοίταξαν ψυχρά
Πήρα να τρέχω να χαθώ
Γύρω στους γύρω δρόμους
Πήρα να τρέχω να χωθώ
Να πάω σπίτι

Το σπίτι μου
Όλοι ξέρουμε τι είναι
Το τραγουδούσαν και οι φλογισμένοι άγγελοι
Το σπίτι μου
Είναι ένα δωμάτιο
Στο σπίτι της γυναίκας μου

όταν το καλιμαύχι γίνεται pantiera rossa

Ένα άλλο κήρυγμα για την αντίσταση στην αδικία έψαλε μετά το τέλος της καθολικής λειτουργίας ο υπερήλικας ιερέας της Γένοβας. Ακούστε το. Θα το αναγνωρίσετε αμέσως κι ας μη ξέρετε ιταλικά. Δεν θα αποφύγουμε τον πειρασμό να αναλογιστούμε τι θα μπορούσε να συμβεί στη χώρα μας αν γινόταν κάτι αντίστοιχο μετά την ορθόδοξη λειτουργία.

Πρόκειται για τον Don Andrea Gallo που γεννήθηκε το 1928 στη Γένοβα κι έκανε ιεραποστολή στη Βραζιλία τη δεκαετία του 1950. Όταν τον έδιωξε από κει η τότε χούντα, επέστρεψε στη Γένοβα κι έγινε εφημέριος στην ενορία του San Benedetto in Porto.

Με την καθημερινή του δράση έκανε την ενορία του «σημείο αναφοράς για αγωνιστές της Νέας Αριστεράς, χριστιανούς ή όχι» από το 1970.

Η μητρόπολη τον μετακίνησε στο νησάκι της Capraia. Το 1975 γεννήθηκε η Κοινότητα του San Benedetto in Porto, «ένα νησί αλληλεγγύης στην καρδιά μιας πόλης με χίλια προβλήματα, που φροντίζει εξαρτημένους από ναρκωτικά, αλλά γενικότερα άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες: πρώην πόρνες, πρώην κλέφτες, άνδρες και γυναίκες στη μετάβαση από το ένα φύλο στο άλλο» (από το βιβλίο του Don Andrea Gallo «Αγγελικά Αναρχικός»).

«Αυτό που μετράει είναι να κάνουμε τα πάντα για να πάρει το λόγο ο φτωχός κόσμος, αυτός που δεν μετράει και γι’ αυτό τον κακομεταχειρίζονται» λέει ο «παπάς του πεζοδρομίου», όπως αυτοχαρακτηρίζεται