τα΄χω παίξει…

…τόσα χρόνια στο σκοτάδι.

Περιμένω να παει οχτώμισι μ΄εννιάμισι ν ΄ανάψω όλα τα φώτα.

ζήτω

.

.

 όλε!  όλε!

 

ΚΑΤΑΘΕΣΗ  ΣΤΕΦΑΝΟΥ

    Απόκριες 1986. Ο κόσμος μασκαρεμένος σε Κολοκοτρώνηδες, Μπουμπουλίνες,  Καραϊσκάκηδες, Παπαφλέσσας, Μάρκος Μπούτσαρης. 
Σχολική παρέλαση στο χωριό για την 25η Μαρτίου. Μαζεμένοι – με τα πολλά – στην πλατεία γύρω από το ηρώο. Λόγοι από τους φορείς , καταθέσεις στεφανιών , ανέκδοτα μεταξύ των μαθητών και βαρεμάρα. Εγώ , μαθητής της γ΄ Λυκείου, από τους  καλούς , δίπλα στη σημαιοφόρο και τ΄ άλλα  καλόπαιδα. Κάποια στιγμή βλέπω τον γυμναστή μας να περιφέρεται μ΄ ένα  στεφάνι ανά χείρας. Πήγαιν΄ από δω , πήγαιν’ από κει   έρχεται και προς το μέρος μας. Μου απλώνει το χέρι με το στεφάνι και μου λέει:
– Πάρ’ το .
Εγώ αμήχανα το πήρα.
– Και τι να το κάνω;
– Τι τι να το κάνεις; Να το καταθέσεις!
– Εγώ;

είχα μια φαγούρα

κουκουλοφόροι νομοθετούν

αγανακτησμένοι κουκουλοφόροι περιμένουν τις επόμενες εκλογές να ξαναψηφίσουν τους ίδιους αλλλά με διαφορετική κουκούλα 

 παπάκια κάνουν «α παπαπαπά» και μαρσάρουν

και  σα να μην τρέχει τίποτα 21 Μαρτίου μπαίνει επίσημα η …άνοιξη

Ας την υποδεχτούμε με Λευτέρη Κλίνη Σηκουάνα  που διάβάζει το ποίημά του «είχα μια φαγούρα»

μέτρα κατά των κουκουλοφόρων

στο ι.κ.α.

 
    ΙΚΑ! Η χαρά του πολίτη. Φαντάζομαι και των εργαζομένων εκεί.
 Τι ; είστε αλλού ασφαλισμένοι και δεν έχετε ζήσει την εμπειρία του ΙΚΑ; Κρίμα.
 Ελπίζω τα ταμεία σας να είναι εφάμιλλα  του Ιδρύματος.
    Μέρη σαν τα υποκαταστήματα του ΙΚΑ είναι τελείως καφκικά.
 Ειδικά αν είναι μια μουντή και βροχερή μέρα του Γενάρη, με τα ερείπια του εορταστικού στολισμού να περιμένουν υπομονετικά τις καθαρίστριες.
 Ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει πως τέλειωσε το πανηγύρι και άντε πάλι τα ίδια.
    Παρόλη τη μηχανοργάνωση η χαρτούρα   παραμένει οργιαστική.
 Ολόκληρα στρέμματα δασικών εκτάσεων κυκλοφορούν σκονισμένα εκεί μέσα υπό μορφή χαρτιού.
 Μουντοί άνθρωποι περιφέρονται από όροφο σε όροφο με φακέλους υπό μάλης ή με έγγραφα ανά χείρας .
  Άλλοι μουντοί άνθρωποι σέρνονται σε ράφια και κατεβάζουν πιο χοντρούς φακέλους, ή σκίζουν τα χιλιόμετρα χαρτιού που ξεβράζουν οι εκτυπωτές.
    Μια υπάλληλος παρά δίπλα  είχε από ώρα παρατήσει τον υπολογιστή της και κάτι έγραφε σ’ ένα χαρτί.
 Η οθόνη κατέβαζε ρητά , σοφά λόγια με μεγάλα χρωματιστά γράμματα.
Απ’ αυτά του τύπου : «ζήσε τη μέρα σου» ή «ο κόσμος έγινε για σένα» κλπ, κλπ.
 Περιμένοντας κι εγώ με τη χαρτούρα μου, χάζευα τα σπουδαία αποφθέγματα που κατέβαζε η οθόνη.
Κι όταν ήρθε η σειρά μου, όπως απομακρυνόμουν , πρόλαβα να δω μια τελευταία σοφή κουβέντα:
 «αν την είχα σκοτώσει αντί να την παντρευτώ, τώρα θα ήμουν ελεύθερος»

μ’ αγαπάς;

γυναίκααα…

.

.

.

…σήμερα είναι η μέρα σου!

.

.

το πορτραίτο μου

 

     

ιδού το πορτραίτο μου

ένας καμβάς τελαρωμένος
πεντ΄ έξι  εφτά
μέτρα στο μάκρος
πενήντα εξήντα
ή εβδομήντα
πόντους στο ύψος
στη μέση το κεφάλι μου

δείτε το ! κομμάτι αξίας

απ΄ άκρη σ΄ άκρη του καμβά
μια σκουληκότρυπα
κι όσο δε για το φόντο…
μεγαλειώδες.

δείτε το!

ποια μαύρη ύπαρξη
ποια λάμια
ποια σκοτεινή ψυχή
και ποια κατάρα
ποιο γαμοκρέβατο
που τρίζει
ποιο νεκροκρέβατο 
χρυσό
ποια σκοτεινή ψυχή
ποια λάμια
ποια μαύρη ύπαρξη
και ποια κατάρα

θέλει να τ΄  αγοράσει ;

μπήκε η άνοιξη

οικολογικό

Ένα σύννεφο βολτάρει  στον ουρανό κι εμείς από κάτω το κοιτάμε κι αναρωτιόμαστε για τις περιπέτειες του ταξιδιού του. Στην επόμενη βροχούλα θα μάθουμε κάποια κρυμμένα μυστικά .
Κι όπως το σύννεφο γίνεται βροχή, μπαίνει μέσα στο χώμα, στα λουλούδια , στις ρίζες των δέντρων και στις ψυχές.
Κι έτσι η γη γνωρίζει κάτι από τα μυστικά των ουρανών.
Μα και οι ουρανοί γνωρίζουν μυστικά της γης και της ψυχής μας
γιατί τι είναι το σύννεφο;
Μια ψυχή είναι κι αυτό
που ανέβηκε εκεί ψηλά
να δει τι γίνεται.