μάσκα

 

 

Α!  Εσύ με γνώρισες ε;

ξου

το ποίημα «ξου»

έγραψε και απαγγέλει ο Λευτέρης Κλίνης Σηκουάνας

ή ο Λευτέρης με τη μαντόλα

γλωσσάρι

γροικώ=ακούω

φούσκισμα του τράγου : όταν σφάζουν τα αμνοερίφια πρέπει κάποιος να φυσήξει απο μια τρύπα για να φουσκώσει η προβιά και να αποκολληθεί απο το ζώο. Η προβιά μετά βγαίνει μονοκόματη. Σήμερα το φούσκισμα γίνεται με τρόμπες αν και σε μερικά χωριά εξακολουθούν να το κάνουν με το στόμα.

ο ξύπνιος

το ποίημα  «ο ξύπνιος» είναι του Λευτέρη Κλίνη Σηκουάνα

ή Λευτέρης με τη μαντόλα

ο οποίος και το απαγγέλει.

άγιος βαλεντίνος

 

Αύριο είναι του αγίου Βαλεντίνου ανήμερα.

‘Ετσι είπα να τιμήσω την εορτή του ένδοξου αγίου τούτου παρουσιάζοντάς σας – κατ αποκλειστικότητα – μια άγνωστη εικόνα του.

Θα μου πείτε πως «αύριο είναι η γιορτή των ερωτευμένων, γιατί βάζω εγώ τον άγιο απο σήμερα;»

Το κάνω αυτό διότι σήμερα είναι Παρασκευή και 13 

 

Πάντως για τους φανατικούς  θαυμαστές της τέχνης μου υπάρχει εδώ  και μια μικρή παραλλαγή στο χρώμα του φόντου.

Άντε ρε… και καλό βόλι.

για τον καββαδία

 10 Φλεβάρη 1975 στην κλινική  «Άγιοι Απόστολοι» πέθανε ο  Νίκος Καββαδίας  ύστερα απο εγκεφαλικό επεισόδιο.

 Το παρακάτω τραγούδι αποτελεί ένα αντίο του Θανάση   Γκαιφύλια και του στιχουργού Αντώνη  Παπαϊωάννου στον ποιητή.

Είναι όμως και ένα κοινωνικό σχόλιο με τους πολύ εύστοχους στίχους στο τέλος.

Βρίσκεται στο δίσκο «ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ» (PolyGram 1985)

 

 

για τον Καββαδία

Το «Κορινθία» σάλπαρε και το «Απολλωνία»
κι η βάρδια σου τελείωσε μια νύχτα του Φλεβάρη
πάρε μαζί σου στα φριχτά του Άδη τελωνεία
του μαραμπού το γρύλλισμα λαθραίο μες τ’ αμπάρι

Οι ζωγραφιές στο στήθος σου σαν φάρος θα φωτίζουν
όσους δεν αξιώθηκαν να χουν ένα τραβέρσο
και στη στεριά παντοτινά μένουνε και σαπίζουν
ένα χωράφι σκάβοντας που μένει πάντα χέρσο

Με τον Μαρκόνι σου στειλα ένα στερνό ραπόρτο
να μάθεις πως βουλιάζουμε σ αυτήν εδώ τη ζήση
ένα παράξενο μασάει ο κόσμος τώρα χόρτο
όμως δε μοιάζει με κοκό ούτε και με χασίσι

η προσευχή του ποιητή

ακρυλικό σε καμβά (60χ80)