Τι θα γίνει άραγε αν την άλλη Κυριακή αντί να πάμε να ψηφίσουμε σπάσουμε όλοι τους υπολογιστές μας;
(Το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς δεν θα θελήσει να μας τους ξαναφτιάξει,όπως και οι παπάδες αρνούνται να κηδέψουν κάποιον που αυτοκτόνησε. Και σίγουρα πάλι, θα θελήσουν – έντρομοι- όχι να μας πουλήσουν αλλά να μας χαρίσουν άλλους )
Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι
μα στην Αγιάσο σταυρουδάκι μου χρυσό
τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό
Στον ουρανό που κάναμε ταβάνι
δε βλέπουμε τις νύχτες ξαστεριά
κουρσάροι, Φράγκοι, Βενετσιάνοι
μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά
Στην Τροία μεγαλώνουνε τα στάχυα
και στην Αγιάσο σε μιαν έρμη εκκλησιά
ζωγράφισε ο Θεόφιλος με αίμα
το χάρο να φοράει θαλασσιά
Η αρχική μου πρόθεση ήταν να αναρτήσω το τραγούδι μαζί με τον πίνακα. Σκέφτηκα όμως πως ένα τέτοιο τραγούδι του αξίζει μια ξεχωριστή παρουσίαση. Επίσης πιστεύω πως αυτή η πρώτη ερμηνεία της Μπέλλου είναι το κάτι άλλο. Απο τις καλύτερες στιγμές της. Η επόμενη ανάρτηση θα ειναι ο πίνακας (ο οποίος δεν έχει τελειώσει ακόμα!)
Όταν μου ζητήθηκε να σκεφτώ ένα θέμα για τη δικαιοσύνη , αλλά που να την παριστάνει με ανδρική μορφή, αιφνιδιάστηκα . Ήταν και μια πρόκληση. Να ξεφύγουμε από τη συνηθισμένη γυναικεία απεικόνιση. Σχεδόν αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό και οι διάφορες παραστάσεις που απεικονίζουν τη δικαιοσύνη σα να παίζει τυφλόμυγα. Περισσότερα
μα μιλάτε σοβαρά;