η ζωή δεν είναι δίκαια

– Ρε μπαμπά, η ζωή δεν είναι δίκαια

– Γιατί το λες αυτό κούκλα μου;

– Όσοι έχουν τις πολυκατοικίες δεν θα έπρεπε να πληρώνονται, κι αυτοί που δουλεύουν για να χτίζουν τα σπίτια, να μην πληρώνονται, και οι γιατροί να μην πληρώνονται, κι όλοι που κάνουν μια δουλειά να μην πληρώνονται, ούτε η μαμά, ούτε εσύ. Κι άμα θέλαμε κάτι να το παίρναμε χωρίς να πληρώνουμε. Να μην υπήρχαν καθόλου λεφτά. Δεν είναι δίκαιο να υπάρχουν λεφτά.

 

(χθεσινός διάλογος με την 7χρονη κόρη μου)

μεγάλα αποφθέγματα Ελλήνων ποιητών

ΜΕΣΑ ΣΤ’ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ

Σεφέρης  (απο το ποίημα Έφηβος)

 

ΒΟΣΚΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ

Ζ. Παπαντωνίου ( Ο Γεροβοσκός)

 

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Ζ. Παπαντωνίου (Ο παπαγάλος)

 

ΗΡΘΕ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ

Κ. Παλαμάς (απο τους «ΙΑΜΒΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΙΣΤΟΥΣ»)

 

ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ

Κ. Ουράνης (θα πεθανω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι)

 

«ΠΩΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ;»

Καρυωτάκης (Διάκος)

 

ΠΕΝΘΙΜΑ ΕΜΒΟΛΙΑ

Ανδρέας Κάλβος (Ο ΩΚΕΑΝΟΣ)

 

ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΠΑΙΔΙ

Καβάφης (Ζωγραφισμένα)

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Σολωμός (ΕΙΣ ΜΟΝΑΧΗΝ)

 

το τελευταίο απόφθεγμα το αφιερώνω σε όλους αυτούς που εμπνεύστηκαν τους στίχους του Καβάφη στα λεωφορεία και τρόλευ των Αθηνών

ΟΛΑ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ

Ελύτης (απο τα «ΕΠΤΑ ΝΥΚΤΕΡΙΝΑ ΕΠΤΑΣΤΙΧΑ»)

 

 

 

 

windows

 

 

Ο παραπάνω πίνακας ειναι ο τρίτος … μαυρος που αναζητά ένα φως. Τον έφτιαξα προχτές. Σκεφτόμουν μάλιστα να φτιάξω μια ολόκληρη σειρά με τέτοιους.

Χτες όμως στο φατσοβιβλίο έπεσα πάνω στην παρακάτω ανάρτηση της Μαρίζας Κωχ

…και φυσικά άλλαξα γνώμη

 

 

Αγαπημένοι μου, έχω σοβαρό λόγο που αναρτώ ετούτη τη φωτογραφία, κι αυτός είναι η ανάγκη μου να επικοινωνήσω μαζί σας και να σας δείξω, πόσο αντιστέκομαι στο ΜΑΥΡΟ. Γι’ αυτό δανείστηκα  τα πολύχρωμα χαλάκια των μικρών μαθητών του Εργαστηρίου μας, τα άπλωσα στην ταράτσα μας, ολοκάθαρα, να χαρούν οι γείτονες και να παρηγορηθούν , ότι απέναντι στο ΜΑΥΡΟ πάντα μπορεί να υπάρξει αντίδοτο….