Τη συκιά που φυτρώνει πεζοδρόμιο και τοίχος γωνία, πάνω απο πενήντα χρόνια προσπαθούν να την ξεπατώσουν , κι όλο ξαναβγαίνει.
Ας ξαναβγεί, θα αποτελεί στοιχείο του έργου. Το αμάξι δεν κατέστη δυνατό να το διώξουμε. Η βροχή , ευτυχώς δεν μας τα χάλασε , τα πινέλα πήραν φωτιά, εγώ υπ’ ατμόν και… άλλος ένας τοίχος παραδόθηκε στα χέρια των παιδιών και στα βλέμματα των περιοίκων και περαστικών
Και του χρόνου.
Υ.Γ. Όπως βλέπεις Θοδωρή, φέτος αλλάξαμε τοίχο! Αρχίσαμε, δηλαδή, να πηγαίνουμε τοίχο, τοίχο!
σολωμάντζαρος .............. δια χειρός 
μα μιλάτε σοβαρά;