νευροεκλογές 2009

κάντε κλικ στην εικόνα να μεγεθυνθεί και προσέξτε – σας παρακαλώ – με πόση φροντίδα και επιμέλεια έχουν στολίσει τα ψαράκια τους.

δεν είναι συγκινητικό;

τη μέρα της αλώσεως

 

στιχοι – τραγούδι: Λευτέρης Κλίνης Σηκουάνας

μουσική : Λευτέρης Κλίνης Σηκουάνας – Γιαννης Παπαϊωαννου 

 

 

Τη μέρα της αλώσεως ψιλοβαριώταν ο θεός

αυτός ψιλοβαριώτανε κι βασιλιάς κοιμώτανε

και μπήκε μέσα η τουρκιά και πήρε την αγιά σοφιά

Ενδεχομένως νάτανε αλλοιώς η ιστορία

αν δεν ψιλοβαριώτανε ολ΄η αυτοκρατορία

 

Τη μέρα της αλώσεως ψιλοβαριώταν ο θεός

κι εγώ ψιλοβαριώμουνα και στο χαμάμ κοιμώμουνα

μ΄αυτά τα ενδεχόμενα έχασα και τη γκόμενα

Ενδεχομένως νάτανε αλλοιώς η ιστορία

κι εγώ να μην την έχανα την μπιούτιφουλ Μαρία

Ενδεχομένως νατανε αλλοιώς η ιστορία

αν δεν ψιλοβαριώτανε όλ΄η αυτοκρατορία

 

το τραγούδι υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα, δεν επιτρέπεται η χρήση του χωρίς άδεια.

τα ψάρια έξω απ΄το τηγάνι

 

Κατά τη διάρκεια της αλώσεως, μια γυναίκα τηγάνιζε ψάρια. Κατάλαβε πως αυτό ήταν το τέλος της Βασιλεύουσας και προσευχήθηκε να ελευθερωθεί κάποτε η Πόλη. Σαν απόδειξη πως θα εισακουστεί η προσευχή της ζήτησε από το υπερπέραν να ζωντανέψουν τα μισοτηγανισμένα ψάρια και να πηδήξουν έξω από το τηγάνι, πράγμα το οποίο και έγινε.

Κάπως έτσι είναι μία από τις πολλές ιστοριούλες που ανήκει στους θρύλους τους σχετικούς με την άλωση της Κωνσταντινούπολης, και που έχει ενσωματωθεί στη λαϊκή μας παράδοση.

Πριν από αρκετά χρόνια γνώρισα μια κοπέλα, ας την πούμε Μαρία, γύρω στα είκοσι, φοιτήτρια της Φιλοσοφικής, αριστούχος και στο σχολείο και στη σχολή της. Η Μαρία , λοιπόν, πίστευε ακράδαντα πως η παραπάνω ιστορία με τα ψάρια είναι πέρα για πέρα αληθινή! Η κουβέντα γινόταν κατακαλόκαιρο σε ουζερί , υπό τον έναστρο ουρανό και εν μέσω μεζέδων και ποτών. Έτσι, αρχικά νόμιζα πως έκανε πλάκα κι άρχισα κι εγώ τα χωρατά. Σύντομα όμως είδα πως θίχτηκε, είδα και κάτι νοήματα του φίλου μου και αρραβωνιαστικού της και ανέκρουσα πρύμναν. Ούτε με τα λογικά επιχειρήματα έγινε τίποτα. Μου είχε κλείσει όλα τα πορτοπαράθυρα επικοινωνίας. Δε σήκωνε κουβέντα. Τα ψάρια πήδηξαν απ’ το τηγάνι, τελεία και παύλα.

Ήπια παραπάνω μπίρες εκείνο το βράδυ μπας και συνέλθω. Μετά όμως από τόσα χρόνια και τόσες μπίρες, αυτά τα μισοτηγανισμένα ψάρια δεν μπορώ να τα χωνέψω με τίποτα.

όσο ήμασταν μαζί

 Όσο ήμασταν μαζί το ρολόι έδειχνε σωστά την ώρα, ο    καθρέφτης σωστό το πρόσωπό μου και τα κάδρα στους  τοίχους αυτά που ζωγράφιζα.
  Τώρα που έφυγες το ρολόι πάει πίσω, πολύ πίσω.
 Ο καθρέφτης πάει μπροστά , πολύ μπροστά, με δείχνει  γέρο.
 Όσο για τα κάδρα στους τοίχους, δείχνουν αυτά που εσύ ζωγράφιζες.

που λοξοδρόμησαν…

                                                                      Στο τμήμα στατιστικής της γνωστής και μεγάλης  γαλακτοκομικής εταιρίας  « Ψ », ο πυρετός είχε σπάσει τα θερμόμετρα.. Υπάλληλοι έτρεχαν πέρα δώθε , πάνω κάτω, σε ζιγκ – ζαγκ ή σε ευθείες κι από γραφείο σε γραφείο. Τα κομπιούτερ ούρλιαζαν σα δαιμονισμένα.. Η αγωνία ,  ζωγραφισμένη με έντονα χρώματα στα πρόσωπα των υπαλλήλων – λες μεταδοτική αρρώστια , είχε προσβάλει και τα κυκλώματα των μυστηριωδών αυτών μηχανημάτων. Ο διευθυντής του Τμήματος Στατιστικής , ο  διάσημος καθηγητής Γκαουσόπουλος, ήταν κατακόκκινος. Μελετούσε και ξαναμελετούσε τα  ιστογράμματα , έλεγχε από την αρχή πάλι και πάλι όλα τα δεδομένα , τις καμπύλες και τους περίπλοκους μαθηματικούς τύπους. Τίποτα. Δεν φαινόταν πουθενά λάθος. Όλα τα δεδομένα, οι αναλύσεις και οι γκομενάρες οι εξισώσεις του, συμφωνούσαν με το ένα και το αυτό αποτέλεσμα : ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. Υπάλληλοι  του Τμήματος Μάρκετινγκ μπαινόβγαιναν στη αίθουσα της στατιστικής, κοιτούσαν τους πίνακες στις οθόνες και τραβούσαν τα μαλλιά τους. Μαθηματικοί περιωπής θρηνούσαν αγκαλιά με Ψυχολόγους παγκοσμίως αναγνωρισμένους.. Τεχνοκράτες, υπερκινητικοί και απόλυτα βέβαιοι  για τα  πάντα, ψαλίδιζαν τις γραβάτες τους και έμεναν για λεπτά ολόκληρα  ακίνητοι στις καρέκλες τους, έρμαια της απόγνωσης. Μελέτη και προγραμματισμός τόσων χρόνων έμοιαζαν να καταρρέουν. ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. Είναι μέρες τώρα που στην εταιρία «Ψ»  ζουν μες την αγωνία και όλοι κρέμονται από τις αναλύσεις των υπολογιστών, όπως κρέμεται ο ετοιμοθάνατος από τους γιατρούς ή τους παπάδες . Ο Δαίμων της παραφροσύνης παρακολουθούσε με ιδιαίτερη ικανοποίηση το εκπληκτικό του έργο.
   Και μια μέρα – μια αποφράδα ημέρα – ο καθηγητής Γκαουσόπουλος, μ’ ένα χαρτί στο χέρι,

παρασκευή βράδυ

 

Δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει
το τελευταίο του έργο τέχνης ,
μια στάλα του’ λειπε κόκκινο
κι αυτός δεν είχε να πληρώσει .

Ύστερα κάπνα γύρω τριγύρω
κι ένα ατέλειωτο κρασί ,
να χρώματα , να σπίθες από βλέμμα
διαβόλου , που τον σέρνει άλλο ένα γύρο .

Κομματιασμένες των Ωρών οι σάρκες
σαν Σάβανα ,  Σάβανα υψωθείτε ,
να κλάψετε , να πιείτε  ۠ να ο ήλιος  ۠
φωτιά στων προσφύγων τις βάρκες .

Μετά … αραιώνει η κάπνα  και η μέθη
γίνεται ύπνος , σαν βαθύ αναστεναγμός .
Πήρα να δύω , ύστερα … ποιος ξέρει ;
μια φλόγα με τα γραφτά μου κάνει κέφι .