στων Ψαρών

στίχοι, μουσική,μαντόλα και τραγούδι Λευτέρης Κλίνης (Σηκουάνας)

συμμετέχει ο Ψαραντώνης

Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η δόξα μονάχη 
μελετά τα λαμπρά παλικάρια 
και στην κόμη στεφάνι φορεί,
γινωμένο από λίγα χορτάρια 
που’ χαν μείνει στην έρημη γη.   
 
Όσο βραδιά και σκοτεινιάζει 
τέτοια ο νους μου κατεβάζει.
Κι όταν αρχίζει και χαράζει
ο πετεινός ξυπνά και κράζει.
Ω ! χαίρε  ω ! χαίρε ελευθερία
κάτω η τουρκοκρατία .
 
Στων φτωχών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η φτώχια μονάχη
μελετά τα φτωχά παλικάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί,
γινωμένο από λίγα χορτάρια
που οι πλούσιοι αφήσαν στη γη .  
 
Όσο βραδιά και σκοτεινιάζει 
τέτοια ο νους μου κατεβάζει.
Κι όταν αρχίζει και χαράζει
ο πετεινός ξυπνά και κράζει.
Ω ! χαίρε  ω ! χαίρε ελευθερία
κάτω η πλουτοκρατία
Ω ! χαίρε  ω ! χαίρε ελευθερία
κάτω η τρομοκρατία .

γειά σου δικέ μου…

Στίχοι: Λάζαρος Ανδρέου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Κοιτώ τον ίσκιο μου τις νύχτες
Κάτω απ’ τα κίτρινα φανάρια
Γεια σου δικέ μου, γεια σου δικέ μου, μουρμουρίζω
Μα αυτός πετάει σ’ άλλα φεγγάρια

Ούτε ο ίσκιος μου με θέλει
Μες την άδεια λεωφόρο
Και στον τοίχο, και στον τοίχο κουβεντιάζω
Μ’ ένα μαύρο μαρκαδόρο

Κοιτώ τον ίσκιο μου τα βράδια
Είμ’ εγώ χωρίς εμένα
Περνούν διαβάτες, περνούν διαβάτες, τον πατάνε
Μα αυτός κοιτάει αλλού θλιμμένα

το έργο τέχνης

Το έργο τέχνης μπορούμε να το προσεγγίσουμε κυρίως με δυο τρόπους:

Ο ένας είναι ο καλλιτεχνικός – πνευματικός.

Ο άλλος είναι  (και) ο οικονομικός. Αυτό που λέμε το χρηματιστήριο της τέχνης.

Όταν μιλάμε για έργα που βρίσκονται σε μεγάλα μουσεία , όπως για παράδειγμα στο Λούβρο, τότε αναφερόμαστε σ’ αυτά, βασικά , με καλλιτεχνικά – πνευματικά κριτήρια.

Όταν όμως μιλάμε για έργα τέχνης που βρίσκονται απούλητα στο εργαστήριό μου, τότε η προσέγγισή μας σ΄ αυτά γίνεται ΚΑΙ με οικονομικά κριτήρια: ευκολίες πληρωμής, εκπτώσεις, παζάρια, δόσεις με το κομμάτι (σε κάθε δόση αποστέλλεται και αντίστοιχο κομμάτι του έργου)  , δόσεις με το έργο (σε κάθε δόση αποστέλλεται κι άλλο έργο), ανταλλαγή σε είδος, (δίνεις δύο Πικάσο παίρνεις έναν Ανδρουλάκη) κλπ, κλπ.

Αγαπητοί φιλότεχνοι, λάτρεις του ωραίου (μου) , αλλά και …πατριώτες… Τι περιμένετε; Να  ξενιτευτούν Ελληνικά αριστουργήματα; 

Να πληρώνουν εισιτήριο τα παιδιά σας για να δουν τα έργα μου στο Λούβρο;

Μην περιμένετε κάτι τέτοιο, διότι θα είναι πολύ αργά (κυρίως για μένα)

ρε συ…!

…τι θα γίνει;

Θα κάνεις καμιά ανάρτηση;

– Όχι ρε δεν κάνω.

– Γιατί;

– Νηστεύω!