17 Ιον. 2008 13 Σχόλια
in ΟΝΕΙΡΟΧΑΟΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΕΡΩΤΑΣ
Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
να του κρατώ χαϊδεύοντας τ’ άσπρο του χέρι,
βόλτα στο πάρκο με το θάνατο αγκαλιά
να κόβεται του αηδονιού η λαλιά
Τ’ άσπρα του μαύρα κόκαλα θα έντυνα χρυσάφι
και από πάνω μας των άστρων οι τάφοι.
Μ’ ένα βαθύ στο στόμα μας φιλί
θα’σβηνε και των άστρων το χαλί.
Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρά …
 | ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΤΗΣ-ΦΙΛΟΣ… στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
 | σολωμάντζαρος στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΤΗΣ στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| σολωμάντζαρος στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| σολωμάντζαρος στη luben bar – διάλογοι (8) |
| ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
 | Βασίλης Ζαρείφης στη luben bar – διάλογοι (8) |
| ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΤΗΣ στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| Πως έγινε ο «άγιος Ά… στη άρης βελουχιώτης | |
| Πως έγινε ο «άγιος Ά… στη άρης βελουχιώτης |
.
σολωμάντζαρος .............. δια χειρός 
Ιον. 18, 2008 @ 10:31:41
Kάλιο το θάνατο φρικτό να είχα ταίρι
παρά που ζω στο θάνατο
απ το δικό σου το μαχαίρι..
Πολυ ομορφο Αλέξανδρε..
Και πονεμενο και σκοτεινό
οσο μου ταιριαζει..
Καλη σου μερα
Ιον. 18, 2008 @ 10:44:01
με σημάδεψαν των άστρων οι τάφοι,
πολύ όμορφο είναι
και με μια ασυνήθιστη για τη γραφή σου ψυχεδέλεια,
με ξάφνιασε πολύ ευχάριστα,
και ακόμα προσπαθώ να βάλω στο μυαλό μου
πόσα χειρότερα από αυτά που περιέγραψες μπορεί
να υποστεί κάποιος όταν δεν έχει ταίρι το θάνατο
αλλά κάποια ζωή…
καταστροφές!τι να πεις…
φιλιά
Ιον. 19, 2008 @ 15:22:31
Κουμπάρε, ορισμένες σκέψεις.
Γενικά το ποίημα μου άρεσε. Το ζευγάρι έρωτας- θάνατος είναι από τα πιο συνηθισμένα στην Τέχνη, όχι μόνο στην ποίηση, και, νομίζω, δεν είναι καθόλου δύσκολο να σκεφτούμε γιατί. Χρησιμοποιείς, λοιπόν, κι εσύ στο ποίημα σου αυτό το αντιθετικό ζεύγος ως βάση. Ίσως η λέξη αντίθεση να μην είναι η καλύτερη, αφού πολλές φορές έρωτας και θάνατος είναι δυο σφιχταγκαλιασμένα αδέρφια.
Ο τίτλος του ποιήματος είναι εσκεμμένα, φαντάζομαι, αποπροσανατολιστικός του περιεχομένου του. Ένα ποίημα βαφτισμένο ΕΡΩΤΑΣ φανερώνεται να μιλάει για έναν έρωτα με τον θάνατο, τον θάνατο, ο οποίος ήρθε να αντικαταστήσει μάλλον έναν άλλο έρωτα, ίσως άρρωστο και καταστροφικό. Ο αφηγητής δεν μας αναφέρει από τι προτιμά να ξεφύγει και να ζευγαρώσει με τον θάνατο. Αφήνει τον αναγνώστη να μαντέψει ή να σκεφτεί για ποιαν αιτία θα μπορούσε να προτιμήσει κάποιος ή και ο ίδιος να ζευγαρώσει με τον θάνατό του.
Βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσα τη ρομαντική διάθεση και εικονοπλασία(βόλτα στο πάρκο, κράτημα χεριού, αηδόνι, έναστρος ουρανός, φιλί), η οποία όμως στην ουσία της ταυτίζεται με μια «φρικτή» διαδικασία ζευγαρώματος. Η ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία εξυπηρετεί αυτό το ζευγάρωμα, ενώ η μικρή ασυνέπεια στη χρήση του μέτρου κάνει το ποίημα να ηχεί κάπως παράφωνα, βοηθώντας έτσι το «αταίριαστο» του ζευγαρώματος. Το τέλος του ποιήματος αφήνει ένα ερωτηματικό να «χάσκει» σαν πόρτα έτοιμη να σε καταπιεί. Ο καθένας που διαβάζει το ποίημα καλείται με τον τρόπο του να το συνεχίσει. Να απαντήσει ουσιαστικά σε ένα ερώτημα που βασανίζει την ανθρώπινη ύπαρξη από τότε που άρχισε να θυμάται τον εαυτό της μέχρι σήμερα και δεν είναι άλλο από το γιατί η ζωή που ζούμε είναι, αν είναι, μια ζωή που αξίζει κανείς να τη ζει. Αλλά ας μην αμπελοφιλοσοφήσω στις πλάτες του ποιήματός σου.
Να ‘σαι καλά!
Εις το επανιδείν!
Ιον. 19, 2008 @ 15:30:36
εγω τωρα η πεζη γιατι νομιζω οτι τσακωθηκατε λιγακι με την κυρια σολωματζαρου ε και σας βγηκε λιγο πίκρα..
ειδικα αυτο το τελευταιο «Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρά …» νομιζω οτι τα λετε ολα 🙂
Ιον. 19, 2008 @ 22:51:55
#Μαρία Νικολάου
Ήμουν σίγουρος πως θα σου ταίριαζε.
Θα γυρίσει κι ο τροχός όμως.
Να΄σαι καλά.
#φαίδρα φις
Αυτή η ασυνηθιστη για τη γραφή μου ψυχεδέλεια, κάποτε ήταν σε καθημερινή διάταξη.
Έχουν μείνει πολλά κατάλοιπα.
Όσο για το άλλο που προσπαθείς να βάλεις στο μυαλό σου…
άστο καλύτερα.
Δεν μπορείς και ευτυχώς.
«Λούμπεν», «Λούμπεν»
Ιον. 19, 2008 @ 23:01:53
#κουμπάρος
Μ΄έχεις βάλει σε έντονο προβληματισμό.
Κάθομαι ώρα και σκέφτομαι αν πρεπει να το γράψω ή όχι.
Η ανάλυσή σου είναι πολύ εύστοχη.Όντως αυτά που γράφεις εμπεριέχονται στο νόημα των στίχων
Μπορεί να μην τα σκεφτόμουν την ώρα που το έγραφα, αλλά σίγουρα υπήρχαν μέσα μου γι΄αυτό και τελειώνει έτσι το ποίημα.
Μ΄αυτό το ερωτηματικό που χάσκει σαν πόρτα
έτοιμη να σε καταπιεί όπως λές.
Διότι αν δεν υπήρχαν οι τρεις τελείες στο τέλος και αυτό το αναπάντητο δεν θα ίσχυαν αυτά που γράφεις.
Τώρα ισχύουν
Αν όμως τέλειωνε το ποίημα έτσι:
«Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρα εσένα ρε καργιόλα»
θα έγραφες αυτά που έγραψες;
Και θα λογιάζονταν για ποίημα;
Ιον. 19, 2008 @ 23:04:35
# ε
Πεζή;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Είστε η μόνη απο το πλήθος των σχολιαστών αυτού του αριστουργήματος που αντελήφθη την…ουσία.
Διάβασε και το προηγούμενο σχόλιο.
Ιον. 20, 2008 @ 01:04:35
Δεν το συζητώ, και το ποίημα μα και η ανάλυση του κουμπάρος τέλεια και για να σιγοντάρω:
ΑΙΩΝΙΟΙ ΕΡΩΤΕΣ
————–
Κοιτάχθηκαν στα μάτια δίχως να μιλήσουν.
Τα χείλη τους ενώθηκαν κι αφήσανε ν’ αγγίξουν
οι καρδιές τους, την πύλη της ηδονής και του θριάμβου.
Η μια ήταν της ζωής μου κι άλλη του θανάτου.
{30/10/1987}
Ιον. 20, 2008 @ 06:53:29
Πολιτική ερμηνεία:
Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρά …εσάς μέσα στο κόμμα ,
σκέφτηκε ο Γιωργάκης και προχώρησε σε διαγραφές.
Παραπολιτική ερμηνεία:
“Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρα εσένα ρε καργιόλα”,
σκέφτηκε ο Γενικός Γραμματέφς κι έδωσε ένα σάλτο από τον 4ο όροφο.
Καλλιτεχνική ερμηνεία:
Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρά … να γλύφω μια ζωή τεχνοκριτικούς,
σκέφτηκε ένας καλλιτέχνης του οποίου το όνομα ποτέ δε θα μάθουμε.
Προπονητική ερμηνεία:
Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρά … να βγάλω το Χαριστέα από την εντεκάδα,
σκέφτηκε ο Ότο , με τα γνωστά αποτελέσματα.
Φίλαθλη ερμηνεία:
Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρά … να είχα πάρει ποδοσφαιροδάνειο για να έρθω να δω το Euro,
σκέφτηκε ο αγνός, πλην απογοητευμένος, Έλληνας φίλαθλος.
Δημοσιογραφική ερμηνεία:
Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρά … να μη βγάλω το βίντεο με το όργιο
σκέφτηκε ο δημοσιογράφος. Και το έβγαλε.
Θρησκευτική ερμηνεία:
Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρά … να επιτρέψω σε δυο άντρες να συζήσουν,
σκέφτηκε, με άπειρη αγάπη για το ποίμνιο του, ο παπάς.
Ποιητική ερμηνεία:
Κάλιο το θάνατο φριχτό να είχα ταίρι
παρά … να συνεχίσω την κολοκυθοδίαιτα
σκέφτηκε ο γνωστός ποιητής, άνοιξε το παράθυρο και πέταξε τη ζυγαριά.
Ιον. 20, 2008 @ 15:31:14
#Λακης Θλιμμένος
Πολύ καλό και το σιγοντάρισμα
#ΚτΚουΚ
Δεν έχω παρά…
να υποκληθώ.
Ιον. 20, 2008 @ 17:39:06
Πληθώρα ερμηνειών. Τόση η υποκειμενικότητα που τα περιθώρια για μια «καριόλα» ερμηνεία δεν υπάρχουν. Πονάει λίγο το κεφάλι μου… Η ζυγαριά ήταν κομματάκι βαριά. Πείνασα. Πόσο θα ήθελα λίγη κολοκυθόπιτα! Φοβάμαι μόνο μήπως ξεράσω. Και για να πω την αλήθεια κάλιο φρικτή κολοκυθόπιτα παρά μια «καριόλα» ερμηνεία…
Ιον. 20, 2008 @ 22:21:05
Πάρα πολύ ωραίο ποίημα.
Μπράβο.
Με «πεθαίνουν» τα άσπρα του μαύρα κόκκαλα που θα τα ντύσει χρυσάφι,
των άστρων οι τάφοι,
το τόσο βαθύ φιλί που σβήνει των άστρων το χαλί.
Το τέλος με το παρά και τα αποσιωπητικά το κάνουν να διαφέρει και του δίνουν μια ένταση που το κάνει αληθινό,προσγειωτικό,πέρα από την ποίηση,σχεδόν πραγματικό,σχεδόν προφορικό
αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν μου αρέσει αυτό το τόσο ανοιχτό τέλος..
ίσως να φταίει και το φεμινιστικό μου, μετά από αυτό που είπατε για την καριόλα κλπ
Τί σου είναι ο έρωτας ρε παιδί μου
τελικά δεν υπάρχει σωτηρία
καλό βράδυ
Πέννυ
Ιον. 21, 2008 @ 14:07:48
#κουμπάρος
Ποιητική η απάντησή σου,
αλλά γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια για μια «καργιόλα» ερμηνεία;
Εδώ ο ΚτΚουΚ δεν δίστασε να του…αλλάξει τα φώτα δίνοντας πολλές ερμηνείες.
(και μου χάλασε και το σοβαρό κλίμα , αν κι έχω κι εγώ ευθύνη γι΄αυτό με την «καριόλα» που σου έγραψα)
#πέννυ μηλιά
Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Πάντως το «καργιόλα» δε νομίζω να θίγει τίποτα φεμινιστικά συναισθήματα.
διότι το να υπάρχουν τέτοιες γυναίκες δε σημαίνει πως είναι όλες.
Δεν πιστεύω εξάλλου να μην έχετε εκφραστεί ανάλογα για κάποιους άντρες.
Δεν υπάρχει λες σωτηρία ε;
Ποιός ξέρει.