Ο παραπάνω πίνακας ειναι ο τρίτος … μαυρος που αναζητά ένα φως. Τον έφτιαξα προχτές. Σκεφτόμουν μάλιστα να φτιάξω μια ολόκληρη σειρά με τέτοιους.
Χτες όμως στο φατσοβιβλίο έπεσα πάνω στην παρακάτω ανάρτηση της Μαρίζας Κωχ
…και φυσικά άλλαξα γνώμη
Αγαπημένοι μου, έχω σοβαρό λόγο που αναρτώ ετούτη τη φωτογραφία, κι αυτός είναι η ανάγκη μου να επικοινωνήσω μαζί σας και να σας δείξω, πόσο αντιστέκομαι στο ΜΑΥΡΟ. Γι’ αυτό δανείστηκα τα πολύχρωμα χαλάκια των μικρών μαθητών του Εργαστηρίου μας, τα άπλωσα στην ταράτσα μας, ολοκάθαρα, να χαρούν οι γείτονες και να παρηγορηθούν , ότι απέναντι στο ΜΑΥΡΟ πάντα μπορεί να υπάρξει αντίδοτο….
Οκτ. 03, 2013 @ 14:02:52
Εμένα πάντως, μου αρέσει πολύ.
Άλλο μαύρο εννοεί η Κωχ.
Εξάλλου είναι γλυκά μελαγχολικό, νυχτερινό και ταιριάζει κ με την εποχή.
Κ επίσης, δεν φταίει σε τίποτα το χρώμα επειδή κάποιοι έτυχε να το χρησιμοποιήσουν διαφορετικά. Γνώμη μου είναι να συνεχίσεις τη σειρά.
θα αρέσει
Οκτ. 03, 2013 @ 15:50:38
#Χρήστος
Η ζωγραφική είναι μια εσωτερική ανάγκη που μετασχηματίζεται σε χρώματα και σχήματα. Αν τα χρώματα και τα σχήματα δεν πηγάζουν απο μια τέτοια εσωτερική παρόρμηση είναι ψεύτικα, αρέσουν δεν αρέσουν.
Το να αρέσουν τα έργα μας είναι μια συνθήκη που μπορεί να μην είναι ουτε ικανή ούτε αναγκαία
Το ότι εγώ θέλω να εκφραστώ και με λίγο – ή πολύ – μαύρο, δεν είναι κατακριτέο. Αλλά προβληματίζομαι αν πρέπει αυτο το μαύρο το μέσα μας, να το βγάζουμε και προς τα έξω να το βλέπουν και οι άλλοι.
Οκτ. 03, 2013 @ 23:18:51
Οι αιώνιοι δαίμονες των καλλιτεχνών, χωρίς (τουλάχιστον αντικειμενική) απάντηση.
Δράσε αυθόρμητα λοιπόν. Οι «άλλοι» έτσι κι αλλιώς θα ερμηνεύουν υποκειμενικά.
Οκτ. 04, 2013 @ 05:50:50
Έπρεπε να το είχαν σκεφτεί κι οι τηλεπαρουσιάστριες της ΕΡΤ, βγάζοντας on camera τα πολύχρωμα σουτιέν και τα βρακιά τους, για να μάθει ο λαός τη γυμνή αλήθεια για το μαύρο Τ-shirt.
Μπράβο στη Μαρίζα Κωχ που οι συμβολισμοί της παραπέμπουν σε εξεγέρσεις!
Με τέτοιες ηρωικές αντιστάσεις και με φλογερά επαναστατικά συνθήματα του στυλ:
«Λέλεμ του, και βόι βόι βόι, Λέλεμ του, και ταμ τουμ του»
είναι θέμα ημερών να καταρρεύσει το σύστημα.
ΥΓ. Ο μαυροπίνακας είναι αριστούργημα!!!
Δεν ξέρω αν κάποιος τον είπε «ξερό». Εγώ τον «υπεξαιρώ» (ξέρεις εσύ…)
Οκτ. 04, 2013 @ 11:21:20
#theogrocer
Μαύροι δαίμονες (όχι σαντις Βίσσυ)
#chrismos
Μπορούν και τώρα να τα απλώσουν έξω απο το ραδιομέγαρο (με μανταλάκια χιαστί)
Η Μαρίζα Κωχ κάνει μια δική της «επανάσταση» πολλά χρόνια τώρα. Έχει μουσικό εργαστήριο για μικρά παιδιά. Βγαίνει μια μαγια απο κει.
Εκτός απο το Λέλεμ του κλπ (όποιος έγραψε τους στίχοι πρέπει να ήταν πολύ λιώμα) έχει πει και το
«κρακ, τακ και σπάει η μηχανή» (ελπίζω όχι του αυτοκινήτου αλλά του συστήματος)
υ.γ . Με προβληματίζετε που σας αρέσουν οι μαύροι μου. Ούτε κι εγω είμαι ρρατσιστής , αλλά πρέπει να συσκεφτώ με τους δαίμονες
Οκτ. 05, 2013 @ 23:01:26
Μιας και ο λόγος περί παραθύρων, λάβε υπ’ όψη το σχετικό ποίημα του Κωνσταντίνου Κάβα Φ:
«Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαριές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για να βρω τα παράθυρα. – Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θα ‘ναι παρηγορία.-
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται ή δεν μπορώ
να τα βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θα ‘ναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει».
Οκτ. 06, 2013 @ 00:38:20
ωχ, πότε ήρθες στο παγκράτι;
))
το αγαπημένο μου τραγούδι είναι ένα ρεμπέτικο, το «κι είν’ όλα μαύρα» οπότε κατάλαβες που πάει η ψήφος μου..
Οκτ. 06, 2013 @ 10:24:58
#theogrocer
καβάφης
Οκτ. 06, 2013 @ 10:26:11
#πεννυ
Όλα μαύρα αλλά σε κάποιο παράθυρο υπάρχει φως
Οκτ. 06, 2013 @ 23:24:19
φυσικά!
είναι αυτός που κοιτάει τα που είναι μαύρα.
γιατί αν ήταν όλα μαυρα δεν θα φαινόταν τίποτα στον πίνακα ούτε θα μπορούσαμε να γράφουμε τραγούδια για τα μαύρα..
όλα για μας
και τα άσπρα και τα μαύρα!
Ιαν. 20, 2014 @ 23:28:36
μού αρέσει πολύ το φως που φέγγει στο παράθυρο!
χαίρε σολωμάντζαρε!
Ιαν. 21, 2014 @ 15:26:44
χαίρε και σε σένα!