Να και κάτι για…εκτόνωση.
Μετά τις 4εποχές, εδώ μ΄έβγαλε.
Παραγγελία πάντως είναι κι αυτό: απο μένα, σε μένα, για μένα
ακρυλικό σε καμβά (70χ55)
μα μιλάτε σοβαρά;
 | ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΤΗΣ-ΦΙΛΟΣ… στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
 | σολωμάντζαρος στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΤΗΣ στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| σολωμάντζαρος στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| σολωμάντζαρος στη luben bar – διάλογοι (8) |
| ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
 | Βασίλης Ζαρείφης στη luben bar – διάλογοι (8) |
| ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΤΗΣ στη Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| Πως έγινε ο «άγιος Ά… στη άρης βελουχιώτης | |
| Πως έγινε ο «άγιος Ά… στη άρης βελουχιώτης |
Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ
.
stats
πόσοι βλέπουν ΣολωΜάντζαρο τώρα;
σολωμάντζαρος .............. δια χειρός 
Δεκ. 08, 2009 @ 07:28:11
Δηλαδη τι επρεπε να κανει ο Μικελαντζελο μετα την Καπελα Σιξτίνα
Παντως ο Ρεμπραντ οταν του τα έπρηξαν μ ενα εργο και τον αμφιχβητησαν ξερω τι ζωγραφησε για να εκδικηθει αυτους που εγραψαν κακα λογια Τωρα οι ωρες που περασες δημιουργωντας τις 4 εποχες ειχαν σιγουρα και τις εντασεις τους Ο ηλιος σου ομως ειναι ωραιος και το ξερεςι κι εσυ Απλα το χρωμα στο χαρτι με πηραζει αν το κανουμε συμβολαιογραφικο θα ειναι ωραιοτερο Κοιτα μην πας να κανεις κατι πιο εξτριμ επειδη ειπα τι μ αρεσει σ αυτο το εργο σου και σου την εδωσα; Μαλλον ναι θα πω κι αλλα για να ξεπερασεις τον ευατο σου να βγάλεις οτι υπαρχει εκει μεσα πανω στον καμβα ΟΡΓΞ για ολους και για ολα
Δεκ. 08, 2009 @ 07:29:45
Πως γραφω ο γερος χωρις το γυαλι πρωι πρωι; ΟΡΓΗ ηθελα να γραψω Αλλα τα βλεπω ολα θολα χωρις γυαλια
Δεκ. 08, 2009 @ 09:37:35
#Δον Κιχώτης
Μετά την Καπέλα Σιξτίνα, εγώ πάντως, θα έκανα ψιλό χαλίκι όλο το βουνό της Καράρα με σφυρί και καλέμι.
Δεκ. 08, 2009 @ 11:36:49
Aλεξανδρε φαινεται οτι οτιδηποτε κι αν κανεις με οποιαδηποτε τροπος εισαι ΑΥΤΟΣ κ ολα τα αλλα μαζι σε ΣΥΝΟΛΟ…Εχω την υπονοια οτι νομιζεις πως αυτο το εργο διαφερει απο τις 4 εποχες…δεν διαφερει καθολου αναγνωριζεσαι ο ιδιος συμπαγης τυπος που η ποικιλια του χορευει σε πολλα πλατη κ μηκη….
Τα γραμματα κ οι λεξεις παιζουν παντα δυο ρολους
1ον τον ρολο της »γραφης»
2ον τον ρολο της »αναγνωσης»
στην αναγνωση δυσκολευτηκα κ βρηκα μονο στεναχωρια…(μεσα στο παιχνιδι του ηλιου ειναι κι αυτο..για τολμα να τον κοιταξεις καταματα!!για τολμα να κοιταξεις καταματα ενα »ατυχημα» μπορει να ειναι παρεμφερες.κ στα δυο στρεφεις το βλεμμα σου αλλου ή κοιτας πλαγιως..ασε που το ηλιοβασιλεμα παραγει ουσιαστικη γαληνη χα χι χο
να υποθεσω οτι συγκλονιζεσαι με τα ανεικονικα εργα του kandinsky ? εγω μια πλακα την εχω παθει μαζι του αγιατρευτη
συνεχισε να μας φτιαχνεις την ημερα κι ας φτιαχνεται απο την δικια σου την τοσο υπεροχα εκκρυθμη καλημερα
Δεκ. 08, 2009 @ 18:45:27
Πρέπει να ‘σουν πολύ μπουχτισμένος όταν τον έφτιαχνες. Δεν το λέω μόνο λόγω του κειμένου, (που ομολογουμένως προσπάθησα να βγάλω άκρη), αλλά και λόγω του έντονου, ασύνδετου, ονειρικού background και κυρίως λόγω του κυρ-Ήλιου (;). Τρομάζει επειδή καίγεται, αφού φτάνει στη δύση του, και έχουν αλλοιωθεί τα χαρακτηριστικά του; Στραβό στόμα, δακρυσμένα μάτια, παραδίνεται σε τί; Αν έτσι αισθάνεσαι όταν ζωγραφίζεις (επειδή είπες οτι τον έφτιαξες ως εκτόνωση μετά τις 4 εποχές)- όταν δεν ζωγραφίζεις πώς αισθάνεσαι;
Δεκ. 08, 2009 @ 23:04:52
#SURΓΕΛΩ
Μου κάνει εντύπωση που σου φτιάχνει τη μέρα ένα έργο σαν αυτό!
Επίσης – δεν είμαι σίγουρα και ο καταλληλότερος να το κρίνω – απορώ πως λες ότι δεν διαφέρει απο τις 4εποχές.
Αν δεν ήξερες ποιός τα έχει ζωγραφίσει και τα έβλεπες δίπλα δίπλα θα καταλάβαινες πως τα έχει κάνει ο ίδιος άνθρωπος;
Τα γράμματα και οι λέξεις κάνουν αυτό που λες αλλά συνήθως όχι στα πλαίσια ενός πίνακα. Στα έργα ζωγραφικής τα γράμματα λειτουργούν ως μέρος του σχεδίου και δεν μας ενδιαφέρει τι λένε. Εδώ έκανα παράβαση αυτού του κανόνα (;)
Ναι μεν μέρος του σχεδίου αλλά βάζω τον θεατή να κάτσει να τα διαβάσει (ταλαίπωρε θεατή!). Αν έβλεπε ο Μοντιλιάνι αυτόν τον πίνακα θα τον ειχε κάνει μπάνιο σε κονιάκ.
Ο Καντίνσκυ μ΄αρέσει αλλά δεν είμαι σε καμία περίπτωση λάτρης της ανεικονικής ζωγραφικής. Αυτό που βλέπεις εδώ δεν είναι ανεικονική ζωγραφική γιατί έχει όνομα: ουρανός.
Με τον… συνάδελφο Καντίνσκυ πάντως έχουμε κάτι κοινό:στην ίδια ηλικία αποφασίσαμε πως όταν μεγαλώσουμε θα γίνουμε ζωγράφοι!
Δεκ. 08, 2009 @ 23:59:22
#Παρασκευή απόγευμα
Εσύ με ΄λίγη εξάσκηση θα γίνεις ιδανική κριτικός μου (φτάνει βέβαια να γράφεις τις κριτικές σου εις έντυπα «σοβαρά» που θα τα διαβάζουν εν δυνάμει αγοραστές μου)
Λες:»Τρομάζει επειδη…κλπ» Ποιός τρομάζει; (διττή η απάντηση)
Είναι η καίρια ερώτηση που η μη απάντησή της περιγράφει τον πίνακα.
Όσο για το πως αισθάνομαι όταν ζωγραφίζω κλπ που λες, εδώ ξεχνάς κάτι:
Όταν λέμε ότι νοιώθω φριχτά πχ, ή νοιώθω μεγάλη ένταση ή…κλπ, αυτό δε σημαίνει πως τα νοιώθουμε την ώρα που ζωγραφίζουμε, ή την ώρα που γράφουμε μια ιστορία κλπ. Μπορεί και ναι , αλλά όταν πιάνεις το πινέλο ή το στυλό να γράψεις κάτι(ή χτυπάς τα πλήκτρα) κάνεις κάτι που έχεις προγραμματίσει απο πριν. Την ώρα της εκτέλεσης μπαίνουν στη μέση και οι κανόνες που ξέρεις και το δίλημμα αν θα τους ακολουθήσεις ή όχι.
Δεν ήμουν μπουχτισμένος πάντως όταν το έφτιαχνα. Αν ήμουν θα έκανα καιρό να ξαναπιάσω πινέλα. Εγώ το άρχισα κατευθείαν. Δεν είναι η κατάλληλη λέξη. Καλύτερα θα έλεγα «σαλταρισμένος» όταν έκανα το σχέδιο στο χαρτί. Η μεταφορά του απο το χαρτί στον καμβά, μπορεί να έγινε σε νηφαλιότητα, χαλαρότητα, νεύρα απο τηλέφωνα που σου τα σπάνε ή χίλια δυο άλλα.
Δεν αισθάνομαι χάλια όταν ζωγραφίζω, το αντίθετο .
Χάλια νοιώθω τώρα που αντιλαμβάνομαι πως κάτι που θα έλεγα σε δυο προτάσεις πάω να το κάνω δοκίμιο.
Κακούργα έπνευση! δε μου κάθεται καλά ετούτη την ώρα.
Όσο για το πως αισθάνομαι όταν δεν ζωγραφίζω… «λίγο μικρός και λίγο μεγάλος»
(αυτό το’ χω κλέψει απο την 3χρονη κόρη μου)
Δεκ. 09, 2009 @ 00:21:30
Αναμεσα στα αλλα που μ αρεσουν στον καλλιτεχνη Αλεξανδρο ειναι και αυτη η αγαπη του για τη γραφη
Καλα κανεις και κανεις δοκιμιο αυτο που θαλεγες σε δυο γραμμες. Ξερεις και ξερω οτι μπορεις να εκφραζεσαι ελευθερα και τοσο ομορφα, ανθρωπινα, τοσο με το μολυβι οσο και με το χρωστηρα, αλλα και στον προφορικο λογο εισαι το ιδιο καλος. Εισαι ευθυς, ελευθερος. Δεν σε παινευω, μοιραια καταληγω σε συγκρισεις και βλεπω πως ετσι πρεπει να εκφραστω για σενα. Δε σου πρεπουν τα καθε λογης καβουκια στα οποια χωνονται μιζερα ανθρωπαρια. Εισαι καλλιτεχνης με το θαρρος της γνωμης του και αυτο σε ανεβαζει στα ματια μου. Δεν ειναι μονο το συμβολικο ηλιοβασιλεμα σου ειναι και τα συναισθηματα των ανθρωπων κατω από το φως του ηλιου που γνωριζω με του καλλιτεχνη τα μαιτια, την καρδια ειναι η επικοινωνια που υπαρχει, η αμεσοτητα στην επαφη με τον ιδιο τον καλλιτεχνη που σου δειχνει την ψυχη του αφοβα.
Δεκ. 09, 2009 @ 00:56:54
#Δον Κιχώτης
Δυστυχώς η φόρμα των σχολίων δεν διαθέτει κόκκινη μελάνη.
Δεκ. 09, 2009 @ 09:09:27
Ίσως δεν εκφράστηκα καλά. Εννοείται οτι δεν αισθάνεσαι χάλια την ώρα που ζωγραφίζεις, προφανώς μια «σαλταρισμένη» πραγματικότητα είναι αυτή που σε οδηγεί να πιάσεις το πινέλο ή το μολύβι να γράψεις. Αλλά νόμιζα οτι εσύ το συσχέτισες με την ένταση της δουλειάς στις 4 εποχές, (οτι ως εκτόνωση, έφτιαξες το ηλιοβασίλεμα). Γι αυτό και η απορία: πώς η ενασχόληση με έναν πίνακα σου προκάλεσε τόση ένταση; Επίσης αν το «σαλτάρισμα» έμενε ανέκφραστο για καιρό, πώς θα ήταν ο επόμενος πίνακας; Ξέρω βέβαια, πως πολλές φορές την ώρα που εκφραζόμαστε με οποιοδήποτε τρόπο, βγαίνουν στην επιφάνεια καινούρια πράγματα, νέες διαπιστώσεις, νέες προβληματικές, που είτε μας ανακουφίζουν είτε μας τρομάζουν περισσότερο. Οπότε (απαντάω μόνη μου!) καταλαβαίνω πώς ζωγραφίζοντας μπορεί και να αισθανθείς χειρότερα τελικά. Μέχρι φυσικά να μπορέσεις να μεταμορφώσεις ξανά τη νέα ένταση σε ιδέα, σχήμα, χρώμα. Ερώτηση: η ίδια η εκτέλεση του έργου σε ανακουφίζει; Σου δίνει μόνο ικανοποίηση η μεταφορά της ιδέας στον καμβά; Ή αφού ήδη το έχεις φτιάξει στο μυαλό σου ή στο χαρτί, βαριέσαι κιόλας λίγο; Η αναπόδραστη ανάγκη σου να πιάσεις τα πινέλα σού δίνει μόνο χαρά ή γίνεται και αγγαρεία, βάσανο, εαυτός που δεν εντέχεις; (είδες, και γω δοκίμιο έγραψα… Συγγνώμη για την εκμετάλλευση της φιλοξενίας σου… να ‘σαι καλά!)
Δεκ. 09, 2009 @ 09:13:08
Α! ξέχασα! Δεν μπορώ ακριβώς να καταλάβω το «λίγο μικρός και λίγο μεγάλος» της 3χρονης κόρης σου, αλλά μ’ αρέσει πολύ! Να τη χαίρεσαι!
Δεκ. 09, 2009 @ 09:41:40
#Παρασκευη απόγευμα
Επειδη η ενασχόλιση με έναν πίνακα κρατάει πολλές ώρες και μέρες ή και μήνες, νοιώθεις διάφορα όταν ζωγραφίζεις αναλόγως τα κέφια που λέμε. Όχι απαραίτητα σχετικά με το έργο.
Δεν είναι καθόλου αγγαρεία η μεταφορά του σχεδίου απ το χαρτί στον καμβά ή στο ξύλο. Κάθε στάδιο, απο την σύλληψη μιας ιδέας μέχρι την ολοκλήρωσή της, έχει τη δική του αξία.
Τα συναισθήματά μας τα καθορίζουν άλλα πράγματα και όχι τα έργα μας. Ένας πίνακας μπορεί να σε κουράσει, να σε απογοητεύσει αμα δεν βγει ένα καλό αποτέλεσμα και να σου καταναλώσει πολλή ή λίγη πνευματική ενέργεια γενικά.
Το μόνο που συμβαίνει καμιά φορά είναι να μη θέλω να φτιάξω αυτό που φτιάχνω – άτιμος βιοπορισμός . Εκεί μπορεί και να βαρεθώ και να κάνω αγγαρεία. Ευτυχώς δεν μου συμβαίνει και πολύ συχνά.
Γενικά πάντως δεν υπάρχει κανόνας για το πως αισθάνεσαι.
Εγώ τη ζωγραφική τη βλέπω σαν ένα παιχνίδι(που καμιά φορά χοντραίνει)
Υ.Γ. Η …»σοφία» της κόρης μου θέλει να πει πως ναι μεν δεν είναι μωρό, έχει μεγαλώσει, αλλά απο την άλλη δεν είναι και μεγάλη όπως εμείς. Άρα;
Δεκ. 09, 2009 @ 13:17:11
Λοιπόν, εγώ δεν είδα καν τα γράμματα πριν το επισημάνουν οι προηγούμενοι. Δεν τα είδα ως γράμματα δηλαδή και γι αυτό δεν μπήκα στον κόπο να τα διαβάσω. Τα είδα σαν ψαράκια που χοροπηδούν στο φως της (προσοχή εδώ, η παράνοια μου κρούει τη θύρα) ΑΝΑΤΟΛΗΣ!!!
Παρά τον τίτλοτου έργου, παρά το γεγονός ότι κι όταν μου το έστειλες το αρχείο είχε τίτλο «ηλιοβασίλεμα», ε όσο κι αν ακούγεται ηλίθιο, στο μυαλό μου (να λείπουν τα χάχανα) τον είχα σαν ανατολή. Και αν σου έγραφα χθες πριν απ’ όλους τους άλλους, θα σου έγραφα γι αυτό το αριστούργημά σου την «ΑΝΑΤΟΛΗ». Ίσως ακόμα το καμπυλωμένο χαρτί με τα ψαρ…ε, γράμματα να είναι λόφοι ή βουνά. Εγώ είδα κύματα.
Σκέφτομαι , εκ των υστέρων, ότι τη στιγμή που ο ήλιος δύει εδώ, ακριβώς ο ίδιος ήλιος, πάνω από την ίδια (πάνω κάτω) θάλασσα ανατέλλει στην Αμερική. Αν δω τον πίνακα από πίσω ίσως δω τελικά την ανατολή , που έβλεπα εξ αρχής.
Θα συμφωνήσω με τη σουργέλω (ζούμε ιστορικές στιγμές) ότι αυτός ο πίνακας έχει κοινά στοιχεία με τις 4 εποχές. Πολύ περισσότερα απ’ όσα με μια πρώτη ματιά φαίνονται.
Ας πούμε με μια πρώτη ματιά βλέπουμε αυτό το έντονο γαλάζιο (στον ουρανό εδώ στις πόρτες και τα παράθυρα στις εποχές)
Ακόμα δε χρειάζεται να είναι κανένας πολύ ειδικός για να αναγνωρίσει την παλέτα σου εν γένει αλλά και την πινελιά και το σχέδιό σου (κι ας είναι πιο ελεύθερο εδώ).
Ακόμα με μια πρώτη ματιά μπορεί να δει κανείς την ίδια υπογραφή και ημερομηνία (εντάξει, αυτό πρέπει να είσαι πολύ ψαγμένος περί τα τεχνοκριτικά για να το εντοπίσεις).
Όμως, βλέπω κι άλλα κοινά. Η επαναληπτικότητα που υπάρχει στις 4 εποχές, ως κάτι που συμβαίνει από τότε που παλουκώθηκε (επιτέλους) σε ένα περίπου σημείο (η τέλος πάντων σε έναν τρόπο) ο άξονας της Γης, υπάρχει και στο ηλιοβασίλεμα, δηλαδή στον κύκλο της ημέρας. Στη μια περίπτωση έχουμε ο αέναο γύρω-γύρω απ’ τον ήλιο, στην άλλη το αέναο στροβίλισμα της Γης γύρω από τον εαυτό της (ούτε τεχνοκριτικός να ήτανε).
Ακόμα στο ηλιοβασίλεμα/ανατολή «βλέπω» αυτό που ΔΕΝ υπάρχει: τη συγκεκριμένη εποχή. Θα μπορούσε να είναι ένα ηλιοβασίλεμα οποιασδήποτε από τις 4 εποχές.
Επίσης, βλέπω τον ήλιο να χάνεται πίσω από τα βουνά/θάλασσα όπως βλέπω (στις 4 εποχές) το «φθινώπορο» να χάνεται πίσω από έναν καθρέφτη/χρόνο. Σημειωτέον, αξύριστος κι ο ήλιος όπως κι ο «φθινόπωρος»!
Να μην μακρηγορήσω (άλλο). Καταπληκτικό το ηλιοβασίλεμα, και πιο πολύ αυτή η τελική μελαγχολική αίσθηση που αφήνει (αφού το έχω πάρει απόφαση ότι δεν είναι ανατολή) με τα σηκωμένα χέρια του ήλιου (που κοροιδεύει; δε θέλει να δύσει; ζητάει βοήθεια; δίνει ραντεβού ακριβώς απέναντι για το άλλο πρωί;)
υγ. Αν λες κάτι πολύ σημαντικό με τα γράμματα, πες το μου και θα ρωτήσω τη ΣΟΥΡΓΕΛΩ να μου πει τι λέγανε.
Δεκ. 09, 2009 @ 13:17:31
Κι εμείς μπάνιο σε κονιάκ θα κάναμε αν δεν ήταν ακόμα πρωί!…
Μεγάλη δύναμη, τι να σας πω άλλο…
Δεκ. 09, 2009 @ 13:18:53
επίσης αφού είναι παραγγελία κι αυτό,
κοίτα να σου κάνεις μια καλύτερη τιμή.
(δεν είναι καιρός για έξοδα)
Δεκ. 09, 2009 @ 14:43:30
Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ
«ΤΕΧΝΗΣ ΠΕΤΑΓΜΑΤΑ»
Στο πλαίσιο των αποκριάτικων εκδηλώσεων 2010, η Οργανωτική Επιτροπή του Ρεθεμνιώτικου Καρναβαλιού Δήμου Ρεθύμνης προγραμματίζει εικαστική έκθεση με τίτλο «Τέχνης Πετάγματα».
Η συγκεκριμένη έκθεση έλαβε χώρα στο Δήμο Αθηναίων από 22/2 – 2/3/09 επιτυχώς και μεταφέρεται στο Ρέθυμνο υπό την αιγίδα του Δήμου, με πρόθεση τον εμπλουτισμό των εικαστικών παρεμβάσεων στην πόλη και την ανάδειξη των καλλιτεχνημάτων οικολογικού – περιβαλλοντικού περιεχομένου.
Στόχος του Ρεθεμνιώτικου Καρναβαλιού, το οποίο πρωτοστατεί στην προσπάθεια προώθησης οικολογικής συνείδησης μέσα από όλες τις εκδηλώσεις του, είναι να περάσει μηνύματα για το περιβάλλον στο ευρύ κοινό και ιδιαίτερα στους νέους.
Όσοι εικαστικοί καλλιτέχνες, εγγεγραμμένοι στο εικαστικό επιμελητήριο, απ’ όλη την Κρήτη επιθυμούν να λάβουν μέρος στην παραπάνω έκθεση, παρακαλούνται όπως κατασκευάσουν «χαρταετό» από ανακυκλώσιμα υλικά, ανθεκτικά στις εξωτερικές καιρικές συνθήκες.
Τα έργα αυτά, μετά από μία τιμητική τελετή εγκαινίων, θα αποτελέσουν κύριο θέμα στον εικαστικό προσανατολισμό της πόλης του Ρεθύμνου για όλη τη διάρκεια των απόκρεω από 24 Ιανουαρίου έως και 16 Φεβρουαρίου 2010. Οι δε καλλιτέχνες θα παραλάβουν κατάλογο, που θα περιέχει το έργο τους.
Οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να δηλώσουν συμμετοχή στο Γραφείο Πολιτισμού, Αρκαδίου 50, 741 00 Ρέθυμνο, το αργότερο μέχρι την Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2009 με φάκελο που θα περιέχει CD με:
1. Βιογραφικό σημείωμα.
2. Διεύθυνση, τηλέφωνα επικοινωνίας και e-mail.
3. Φωτογραφία του έργου σε μεγάλη ανάλυση, resolution 300 φωτογρ. GPA ή TIF μέγεθος 20Χ20.
4. Ένα μικρό κείμενο, 50 – 100 λέξεων, για το έργο.
5. Τίτλος έργου, διαστάσεις, βάρος και υλικά.
Ειδικοί όροι:
o Τα έργα θα πρέπει να βρίσκονται στο Ρέθυμνο το αργότερο μέχρι 15 Ιανουαρίου 2010, με ευθύνη των συμμετεχόντων για τη μεταφορά τους.
o Είναι προϋπόθεση η παράθεση του οικολογικού δημιουργικού σκεπτικού του καλλιτέχνη, με την αποκλειστική χρήση ανακυκλώσιμων υλικών ή επαναχρησιμοποίησιμων υλικών ή εν γένει υλικών φιλικών προς το περιβάλλον.
o Παρακαλούμε να ληφθεί υπ΄ όψιν ότι τα έργα θα παραμείνουν σε εξωτερικούς χώρους και ο διοργανωτής δε φέρει καμία ευθύνη για τυχόν φθορά των έργων.
Τηλέφωνο επικοινωνίας – πληροφορίες:
6976 955 084, e-mail: kite.rethymno.2010@gmail.com
Η Οργανωτική Επιτροπή
Ρεθεμνιώτικου Καρναβαλιού 2010
Αλεξανδρε χιλια συγγνωμη που στο κολλαω στην υπεροχη αναρτηση σου αλλα το ειδα κ σκεφτηκα μηπως κ σε ενδιαφερει…(μου αρεσε ως ιδεα…)δεν ειχα αλλο τροπο να στο στειλω…αν το διαβασεις φανταζομαΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙς ΜςΤΑ ΝΑ ΤΟ ΣΒΗΣΕΙς ΧΙΧΙ
Δεκ. 09, 2009 @ 15:18:04
ΧΑΧΑΧΑ για να διευκρινησω Αλεξανδρε, τωρα πια που ο κου-του-κουτ με καλυψε τελειως κ ειπε πραγματα που τα σκεφτομουνα αλλα βαριομουνα να γραψω…, οτι ο kandinsky βρισκεται στο χωρο πισω απο τον ηλιο κ οσο κι αν σου φαινεται παραξενο (κ για μενα αδυνατον)εχεις αναφορες στο εργο του παρα πολλες. (γινεται κι αυτο συχνα οταν αγαπαμε καποιον καλλιτεχνη αν κι εγω οσο κι αν τον λατρευω δεν του »αναφερομαι»πουθενα χαχα)
ολος ο πισω κοσμος παραπεμπει στην ισορροπια του kandinsky στα σχηματα, στις γραμμες, στις φορμες κ τις εκρηξεις τους…ας μην ξεχναμε οτι καποιοι ανθρωποι ειναι σταθμοι στο γιγνεσθαι…οποτε καθολου ακραιο χωρις να το θελουμε να παραπεμπουμε κ σε αυτους. Δεν ηταν τυχαιο που οι περισσοτεροι αρχαριοι που πηγαιναν στα εργαστηρια ζωγραφικης να μαθουν σχεδιο κ χρωμα φτιαχναν »ιμπρεσσιονιστικού τυπου » ζωγραφιες αυθορμητα.
Ναι ο ηλιος σου σαφως ανατελει (κ η σκεψη του κου του κουτ για την πισω πλευρα ειναι συγκλονιστικη οσες φορες κι αν την ακουσω,)κι αν θες την ταπεινη μου γνωμη το εντονα σχηματοποιημενα παραμορφωμενο κοκκινο του, γλυτωνει απο τα γραμματα-κουκιδες κ την κυματοειδη τους φορά
Ολοι ανεξαιρετως κ ακομα περισσοτερο οι κουτσομποληδες (αποφευγω να αναφερω τους μ. πρακτορες για ευνοητους λογους..) διαβαζουν ότι γραμμα υπαρχει γιατι κ τα γραμματα παραπεμπουν καπου (πιο γρηγορα αλλα ΟΧΙ πιο σαφη) απο την γλωσσα της εικονας.
Να σου πω την αμαρτια μου εγω τα αποφευγω γιατι τα θεωρω πλεονασμο ή ξεστρατισμα…εδω ομως παραδεχομαι οτι μπαινουν υπογειως ως χρωμα, γραφη κ κινηση που δινει λεξουλες παραπομπης στο εργο…Ας παραδεχτω οτι αυτη ειναι κ η χαριτομενια σου…
κ για να κανω λιγο την δικαιορο του βεζελβουλη..θα πω οτι αισθητικα με ενοχλησε κ με εμποδισε να δω τις υπολοιπες αισθητικες εικαστικες αξιες του εργου, η κοκκινοασπρη γλυπτη φορμα τυπου »μυς» που ενωνει τα δυο χερια…την βρισκω σκληρη για ολο το εργο σαν να αγριευεις με τον εαυτο σου σε εκεινο το σημειο κ να του λες…ΕΕΕΕ μην ξεχνιεσαι στην ελευθερη γραφη…ουτε στην ελευθερη σκεψη.(μου φανηκε, χωρις να σε γνωριζω διολου)σαν απομειναρι παλιας σου σκληρης αντιμετωπισης της φορμας…Αλλα κι αυτο ακομα χαλαλι του αφου ο υπολοιπος πλουτος των εικονικων σου λογων αποστομωνει ό, τι σκληραδα εχεις ΧΑΧΟΧΙ
Δεκ. 09, 2009 @ 15:23:41
υγ. οσον αφορα την απορια σου αν θα αναγνωριζα το ιδιο προσωπο σε αυτα τα δυο διαφορετικα εργα θα σου πω εξαρτατε…ΞΕΡΩ ΠΑΝΤΩς ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ , ΔΕΥΤΕΡΟ Κ ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΧΕΡΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑΝ….κ αυτη την ομορφια δεν την απανταμε συχνα ουτε στους καλλιτεχνες…κ η αξια του ενος ειναι ιδια με την αξια των επιμερους κομματιων μας. Επειδη διαπιστωνω μια »αγωνια σου» για το »ετεροκλιτο των εργων σου θα σου πω πολυ απλα να δεις ακουαρελλες του Νταλι κ να τα συγκρινεις με τα γλυπτα του…αν αναγνωρισεις το ιδιο ατομο με μιας θα σου πω δεν ξερεις να κανεις τεχνη!!!
καλη συνεχεια
Δεκ. 10, 2009 @ 00:17:59
#ΚτΚουκ
Οπωσδήποτε το ηλιοβασίλεμα κάπου, είναι ανατολή κάπου αλλού.Και μάλιστα οι …ανατολίτες βλέπουν την πίσω μεριά του ηλιοβασιλέματός μας!!!
Πάντως αν θες να δεις τον πίνακα απο πίσω, γύρνα την οθόνη ανάποδα!!!
Όσο για τους συσχετισμούς με τις εποχές…δεν ξέρω. Είναι πιθανόν ασυνείδητα να υπάρχουν.
Υπάρχει πάντως ένας συσχετισμός: είναι το έδαφος στις εποχές πριν το σβήσω και φτιάξω αυτό που παρέμεινε τελικά. Πριν, το έδαφος ήταν ένα ακατάστατο πράγμα πολύ όμοιο με τον ουρανό εδώ.
Τα λόγια στον πινακα δεν λένε τιποτα, κι αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος να τα διαβάσεις (αν μπορείς)
Υ.Γ. Μερικοί ζωγράφοι δεν ξέρω πως την έχουν δει. Τους παραγγέλνεις έναν πίνακα και σου ζητάν της Παναγιάς τα μάτια. «Βρε να σας δώσω τ΄αυτιά», «όχι, τα μάτια». Μ’ έσκισε ο ζωγράφος.
Αλλά, χαλάλι του!
Δεκ. 10, 2009 @ 00:40:08
#Theorema
Τύπωσέ το και περίμενε το βράδυ(το ηλιοβασίλεμα καλύτερα).
Κονιάκ υπάρχει φαντάζομαι
Υ.Γ. Υποψιάζομαι πως το «μωβ» και το «μπλε» είναι πολύ καλές ιστορίες αλλά μου πέφτουν αρκετά μεγάλες γι τούτη την ώρα.Θα έρθει η ώρα τους όμως.
#ΣΟΥΡΓΕΛΩ
Σ΄ευχαριστώ για την ανακοινωση.
Είναι φοβερό πως οι εκτός των τοιχών (του Ρεθύμνου) μπορεί να προσλάβουν κάτι τέτοιες ανακοινώσεις. Οι μικρές κοινωνίες έχουν ταλέντο στο να δημιουργούν παρανοήσεις σε όλους τους υπόλοιπους. Ας μη πω άλλα όμως γιατί δεν μ΄αρέσει να κατηγορώ το Ρέθυμνο σε στυλ μονόλογου. Εξάλλου, όλα τα μέρη έχουν τα μειονεκτήματά τους και τα προτερήματά τους.
Χαίρομαι που ο ΚτΚουκ σε κάλυψε στο…ανατολικό ζήτημα. Ημείς ανήκομεν εις την δύσην.
Τα γράμματα κι εγώ τα αποφεύγω γιατί είναι όντως ξεστράτισμα. Εδώ όμως μου έκατσαν κι επειδή είπα να μην αυτοπεριοριστώ σε συμβάσεις τα έβαλα. Είναι κι αυτό ένα παιχνίδι.
Δεν κατάλαβα ακριβώς ποια κοκκινοασπρη γραμμή λες στα χέρια. Μάλλον όμως εννοείς το φώτισμα της σάρκας. Αν ναι , είναι το ίδιο σε όλο το σώμα. Τι άλλο να έκανα στα χέρια;
Όχι, δεν έχω άγχος αναγνωρισημότητας. Υπάρχει αναγνωρισημότητα ούτως ή άλλως. Απλά ε΄δω έχουμε κάτι πολύ διαφορετικό και σαν θέμα και σαν στήσιμο σε σχέση με τις εποχές. Αυτή η έντονη αντίθεση είναι που γεννά την απορία περί ίδιου καλλιτέχνη. Πιο πολύ όμως μάλλον στο μυαλό μου καθώς είναι πολύ κοντινά τα δυο έργα. Σε κανα χρόνο θα τα βλέπω αλλοιώς.
Να σου πω κι εγώ ένα παράδειγμα σαν του Νταλί αλλά απο τη λογοτεχνία:τα «ποιήματα» του Βυζιηνού και τα διηγήματά του!!! Πράγματι μέρα με τη νύχτα.
Και μιας και είναι νυχτα…
καληνύχτα!
Δεκ. 10, 2009 @ 12:45:03
Όποτε θες. Χαρά μου θα είναι 🙂
Καλημέρα!