27 Ιον. 2009 4 Σχόλια
in Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Στη μέση, μέση του χορού
βάζουν μια μαύρη πέτρα,
είναι ο χρόνος που μετρά
τις ώρες του γλεντιού.
Στην άκρη, άκρη του γλεντιού
στέκει ο τοκογλύφος,
γυρνάει χώρες και χωριά
μαζεύει μαύρες πέτρες.
Και κάθε τόσο φορτηγά
αδειάζει στους χτιστάδες,
να’ χουμε για να μένουμε
όλοι δικό μας σπίτι.
 | ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΤΗΣ-ΦΙΛΟΣ… στο Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
 | σολωμάντζαρος στο Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΤΗΣ στο Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| σολωμάντζαρος στο Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| σολωμάντζαρος στο luben bar – διάλογοι (8) |
| ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ στο Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
 | Βασίλης Ζαρείφης στο luben bar – διάλογοι (8) |
| ΘΕΟΔΩΡΑΚΙΣΤΗΣ στο Θεοδωράκης – Κουτσουρέλης |
| Πως έγινε ο «άγιος Ά… στο άρης βελουχιώτης | |
| Πως έγινε ο «άγιος Ά… στο άρης βελουχιώτης |
.
Ιον. 28, 2009 @ 11:34:00
Ωδή στον τοκογλύφο,
τον νόμιμο και μη..
το σπίτι μας/η φάκα μας
Ιον. 28, 2009 @ 11:48:29
Σπίτι μας ή φάκα μας,
κλεμένο είναι.
Καλώς ήρθες.
Ιον. 28, 2009 @ 19:48:51
Ένα χάι-κου (χάι-κουκού τα έλεγα) από την εποχή που ήμουν ένας -εξίσου αποτυχημένος- ποιητής:
Έριξα μαύρη πέτρα
μπροστά μου
και επέστρεψα
ΥΓ Τι μου θύμισες να ήξερες…
Ιον. 28, 2009 @ 23:10:53
#χάι κουκ
Δεν ξέρω τι σου θύμισα
αλλά θα ήθελα να πάθω.