ΜΙΑ ΜΟΝΗ
Μια μόνη αυνανίζεται , θυμώμενη θανάτους
σ’ ερωτικούς – του άλλου κόσμου – περιπάτους
Και βγάζει απ’ το αχ της νεκρούς οργανισμούς,
καθώς λευκοί σταυροί της προκαλούνε οργασμούς .
Τα στήθη πάλλονται σε σχήματα ηδονής
που – άμετρου κάλους – άλλος – αλληνής –
γυρεύει ν’ αναπλάσει και παλινωδία
απομιμήσεων , γεμίζει τα κενά αιδοία .
Και ξαφνικά ανασύρθηκε από κάτου
και πέθανε το όνειρο, η ζάλη για να ζήσει
πια , θάνατο παρόντος . Κ’ οι αναμνήσεις
σκοτείνιασαν – του ερωτικού της περιπάτου –
κι έχει ο αυνανισμός της σταματήσει,
γιατί έχει άξαφνα το κουδούνι χτυπήσει .
σολωμάντζαρος .............. δια χειρός 
Μαρ. 20, 2008 @ 17:02:45
Aoυτς !
Μαρ. 20, 2008 @ 17:43:29
Θα μπορούσε να λέγεται και
«Σονέτο γυαικείας μοναξιάς»
μιας και διαλέξατε αυτή την τεχνοτροπία.
Μαρ. 20, 2008 @ 17:56:19
# Μαρία Νικολάου
???
# Στιχάκιας
Πράγματι.
Ή «σονέτο για μια μόνη»
Είναι σα να βάζεις καλύτερη κορνίζα!
Μαρ. 20, 2008 @ 19:04:35
συμβαίνει το εξής παράδοξο στα ποιήματά σου,
αντί η κορύφωση να βρίσκεται στο κλείσιμο,βρίσκεται στην αρχή,
εξαιρετική πρωτοτυπία!
κι ενώ το ποίημα δεν κορυφώνεται,ωστόσο ούτε φθίνει αλλά σβήνει πάντα με μια άρση του ασυνείδητου και της παράδοσής του στο συνειδητό.
οπότε,ήδη από αυτά που είπα θα κατάλαβες ότι η πρώτη σου στροφή είναι μάγεμα…
ειδικότερα,οι νεκροί οργανισμοί που βγάζει από το «αχ» της…
εξοχότατο!
φιλιά
Μαρ. 20, 2008 @ 22:46:22
# φαίδρα φις
Σας βρίσκω αρκετα ευγενική!
Αυτό που λες «παράδοξο» μπορεί να είναι κάλιστα μειονέκτημα.
Προφανώς βρίσκεις πως η πρώτη στροφή είναι και η καλύτερη, τεχνικά ή νοηματικά. Μάλλον συμφωνώ αν και θα έβαζα και τη 2η.
Η κορύφωση όμως γίνεται στον τελευταίο στίχο!
Τουλάχιστον αυτό εγω θεώρησα κορύφωση.
Οπως έγραψα και σε σχόλιο μου στο μπλογκ σου, τα πράγματα είναι πιο απλά απ΄όσο θέλουμε να τα δείχνουμε.
Στο παρόν στιχούργημα, αφετηρία μου ήταν ο ερεθισμός που μου προκαλούσε – και μου προκαλεί – η ιδέα να σε διακόψει ένα κουδούνισμα απο αυτό που κάνεις.Εξάλλου είναι κάτι που συμβαίνει σχεδόν καθημερινά.
Αν το κουδούνισμα είναι τηλεφώνου μπορεί και να το αγνοήσουμε. Αν όμως είναι κουδούνι πόρτας…Και αν αυτό που κάνουμε τη στιγμή εκείνη είναι ότι και η «μια μόνη»…
Πολύ σπαστικό συναίσθημα και ικανό να τροφοδοτήσει πολλές σκέψεις και φαντασιώσεις.
Η αρχική μου σκέψη λοιπόν ήταν αυτή: ένας αυνανισμός διακόπτεται απο το κουδούνι της πόρτας. Όλα τ΄άλλα έπονται.
Μαρ. 20, 2008 @ 23:42:46
Ανθρώπινο και πρωτότυπο !
Μαρ. 20, 2008 @ 23:53:38
και ποιος θα διέκοπτε τον αυνανισμό για ν’ανοίξει την πόρτα?
σαφώς και προφανώς ξεχωρίζω την πρώτη σου στροφή,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μου αρέσουν οι υπόλοιπες.
ίσως στη συγκεκριμένη περίπτωση να μην μπορούσε να γίνει διαφορετικά αλλά και να μπορούσε,αυτό θα το έβρισκε ο Σεφέρης…
εγώ πάντως δεν το είπα για μειονέκτημα και συμφωνώ με το σχόλιο σου στο μπλογκ μου,απλά είμαι καλομαθημένη και μου αρέσουν οι εκπλήξεις…
φιλιά
Μαρ. 21, 2008 @ 08:46:15
Πολυ καλο εννοουσα προφανως δεν το καταλαβες με το επιφώνημα μου
Μαρ. 21, 2008 @ 23:41:15
# atheofobos
Αθεόφοβε καλώς μας ήρθες.
Σε παρακολουθώ αν και δε σου αφήνω συχνά σχόλια και έχω να πω ότι πράγματι είσαι …αθεόφοβος.Άφησες σχόλιο στο μοναδικό σεξουαλικού περιεχομένου ποίημα μου σε τούτο το μπλογκ.
Να΄σαι καλά.
# φαίδρα φις
Ποιός;
Η «αγχωμένη μαλακία» που λέει και το τραγούδι, δεν είναι ιδίωμα των φαντάρων μόνο.
Δυστυχώς
# Μαρία Νικολάου
Τα ??? ηταν εντελώς αληθινά κι αυθόρμητα
Διότι ένα «Αουτς», πως να το πάρει κανείς;
Συνήθως , βέβαια, είναι επιφώνημα πόνου, αποστροφής, εκπληξης, …
Βάλε και πως οι συγκεκριμένοι στίχοι , ε όσο και να το κάνουμε σοκάρουν λιγάκι…
Η «τάξις» όμως αποκαταστάθηκε.
Να΄σαι καλά.
Μαρ. 22, 2008 @ 11:29:05
Αγαπητέ Σολωμάντζαρε, ωραιότατο το ποίημα. Ως αναγνώστης, βέβαια, ομολογώ ότι ενοχλήθηκα ιδιαίτερα απ΄ το κουδούνι. Σχεδόν το άκουσα να χτυπά και, οπωσδήποτε, το έσπασα.
Μαρ. 22, 2008 @ 12:31:48
Θα υποπτευθώ μια εικόνα με αυτές τις λέξεις
Μαρ. 22, 2008 @ 23:45:47
# Churchwarden
Kαλώς σας βρίσκουμε κι εδώ.
Θέλεις να πεις πως συνέχισες το ποίημα παρακάμπτοντας το κουδούνι;
#padrazo
Καλως όρισες κι εσύ με το ωραίο εικονίδιο!
Τι εικόνα;
Μαρ. 23, 2008 @ 16:53:39
Nοερά, αγαπητέ Σολωμάντζαρε.
Μαρ. 23, 2008 @ 21:16:54
Μα εννοείται «νοερά»
Εξάλλου αυτή είναι η ευχή και η κατάρα που δόθηκε σε κάποιους, διότι το χειροπιαστό ανήκει στους (ξερω γω ;), αλλά το νοερό ανήκει εξ΄ολοκλήρου στους ποιητές.
Μου θύμισες (αξιοπερίεργοι συνειρμοί) το τραγούδι με τον Ξυλούρη που κατέληγε:
«Λένε πως ο φουστανελάς, πληγές είχε σαράντα
γι’ αυτό κι αλαφροϊσκιωτοι είμαστε λίγοι πάντα»
Εκτός αυτού (πάλι περίεργοι συνειρμοί) μου ενέπνευσες την αμέσως επόμενη ανάρτησή μου.
τους «ποιητές στα υπογεια»
Μαρ. 24, 2008 @ 20:39:15
Xαίρομαι πολύ γι’ αυτό.
Απρ. 30, 2008 @ 16:54:22
…τι νόημα έχει τ’ όνειρο χωρίς μικρές θωπείες ?
(χαμογελω, κλεινω ματακι & κανω cλopy paste το ποιημα σας , γιατι ήδη ‘εντυσε’ μια λατρεμενη φωτογραφια. Εχω την αδεια σας για μελλοντικη … αναρτηση ? )
Μάι. 01, 2008 @ 21:12:13
Αν και δεν ξέρω τι φωτογραφία έχεις στο μυαλό σου, ρισκάρω και ναι, έχεις την άδεια.
Εξάλλου οι φωτογραφίες στο μπλογκ σου κατά κανόνα είναι καλές.
…και σου κλείνουν και το ματάκι!